Η ποιότητα της συνείδησής σας και όχι η εργασία με τους Αναληφθέντες Διδασκάλους, σας φέρνει την εξέλιξη 

Ο Θεός Σίβα, 25 Δεκεμβρίου 2010  

ΕΓΏ ΕΊΜΑΙ ο Σίβα!

Και ήρθα!

Νομίζετε ότι η διαβίβαση των διαγγελμάτων μας στον κόσμο σας είναι συνηθισμένο πράγμα. Νομίζετε ότι ο καθένας, εάν το επιθυμεί, θα λάβει μήνυμα από τον λεπτό κόσμο;

Έχετε δίκιο. Αλλά αυτό πραγματοποιείται υπό ορισμένες προϋποθέσεις, τις οποίες είναι καλό να πληρείτε. Και με συγκεκριμένες υποχρεώσεις, τις οποίες μπορείτε να αναλάβετε.

Είναι πολύ απλό: πρέπει να αφιερώσετε ολόκληρη τη ζωή σας στην Υπηρεσία των Διδασκάλων. Όχι μόνο με λέξεις, αλλά με πράξεις. Ολόκληρη η ζωή, χωρίς υπόλοιπο.

Είστε έτοιμοι να υπακούσετε σε όλες τις απαιτήσεις μας;

Ναι, πολλοί από εσάς θα συμφωνήσουν και θα πούνε, «Είμαστε έτοιμοι».

Κατ’ αρχάς, προσπαθείστε κάθε μέρα να κρατάτε τη συνείδησή σας στο υψηλότερο και πιο προσιτό επίπεδο. Δοκιμάστε την πρακτική αυτή. Και όταν αποφασίσετε να την πραγματοποιείτε, στο τέλος της ημέρας καθίστε σε ησυχία και ρωτήστε τον εαυτό σας: «Πόσες φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας κρίνατε τους συνανθρώπους σας; Πόσες φορές νιώσατε θυμό; Πόσες φορές νιώσατε παράπονα για το αφεντικό στην εργασία σας, για τους γείτονές σας, για την κυβέρνηση της χώρας σας;»

Και αν αυτή η ανατεθείσα εργασία σας φανεί πολύ εύκολη και από πονηριά  επιμένετε ότι έχετε πραγματοποιήσει όλες τις προϋποθέσεις, τότε απαντήστε σε αυτό το πολύ απλό ερώτημά μου: «Είσαστε ευχαριστημένοι με τη ζωή σας; Είπατε ευχαριστώ στον Δημιουργό σας για τα πάντα, που γίνονται στις ζωές σας;»

Σκέφτεστε, «που πηγαίνω με αυτά;» Προσπαθώ να φέρω στο σύγχρονο νου σας την Αρχαία Αλήθεια, η οποία λέει ότι ένα από τα πρώτα βήματα και επιτεύξεις σας στον Δρόμο θα είναι η συνεχής αίσθηση ικανοποίησης και ευαρέσκειας από τα πάντα γύρω σας και μέσα σας.

Και τώρα για πολλούς από εσάς έρχεται το ερώτημα αν μπορεί κανείς να εκπληρώσει αυτό το διατεταγμένο καθήκον στην σύγχρονη κοινωνία;

Πώς μπορεί κανείς να νιώθει αίσθηση ικανοποίησης όταν η επικρατούσα αίσθηση στην κοινωνία είναι ακριβώς η αντίθετη: ανικανοποίηση από τη ζωή, την κοινότητα, την κυβέρνηση, τον πρόεδρο, τον αφεντικό... από όλους.

Κάποτε, παλιά, οι ψυχές σας επέλεξαν την εξέγερση κατά του Θείου Νόμου. Εσείς αποσκιρτήσατε από την Θεία πραγματικότητα και πήγατε στο δρόμο προς την ικανοποίηση του εαυτού σας. Αυτό ήτανε παλιά...

Αλλά ο Θεός είναι ελεήμων και υπομονητικός. Και κατά τη διάρκεια πολλών και πολλών ενσαρκώσεων σας δόθηκε η ευκαιρία να δείξετε ταπεινοφροσύνη έναντι του Θείου Νόμου και να γυρίσετε στο δρόμο της Αλήθειας.

Αλλά κάθε φορά, οι ψυχές σας, οι ψυχές των ανθρώπων, που είναι τώρα σε ενσάρκωση, αρνούνταν τις δοσμένες ευκαιρίες και προτιμούσαν να χρησιμοποιούν  κάθε ζωή σας για την ικανοποίηση των αυξανομένων επιθυμιών.

Με κάθε ενσάρκωσή σας, είχατε όλο και χειρότερες περιβαλλοντικές συνθήκες.

Επομένως, γιατί εκπλήσσεστε; Μέσω των επιλογών σας σε πολλές ενσαρκώσεις εσείς δημιουργήσατε αυτές τις συνθήκες, που σας περιβάλλουν σήμερα. Και τώρα για πολλούς από εσάς φαίνεται μια αδύνατη απαίτηση το να δείξετε ακόμα και τις βασικότερες επιτεύξεις στο θρανίο της μαθητείας.

Αρκετά περιμέναμε. Ελπίζαμε ότι η ανθρωπότητα θα μπορέσει να χρησιμοποιήσει την δοσμένη γνώση, για να αρχίσει να περπατάει στο Μονοπάτι που δείξαμε.

Και τι παρατηρούμε; Βλέπουμε μια μάζα ανθρώπων, οι οποίοι προσπαθούν να λαμβάνουν μηνύματα, λένε ότι είναι γκούρου, μαζεύουν ανθρώπους για να ξαναπαρουσιάσουν την αλήθεια..

Η Θεία Χάρη για τη μεταφορά των μηνυμάτων στον κόσμο σας είναι πολύ δαπανηρή για τους Αναληφθέντες Διδασκάλους για να έχουν περισσότερα από έναν ή δυο απεσταλμένους ταυτόχρονα. Και στο καιρό σας, όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν διάκριση βασικών πραγμάτων, το να δίνει κανείς διαγγέλματα ενέχει μεγάλο κίνδυνο.

Φυσικά, βάζουμε υπό κίνδυνο την απεσταλμένη μας, σαν άνθρωπο, που τίθεται υπό πολυάριθμες κατηγορίες, αλλά κυρίως έχουμε θέσει σε κίνδυνο εκείνους, που αντιτίθενται στον αγγελιοφόρο μας. Για αυτούς το κάρμα είναι τόσο βαρύ, πώς δεν είναι πιθανό να το μετατρέψουν στο προβλέψιμο μέλλον.

Μιλήσαμε για τις συνθήκες της διαβίβασης των μηνυμάτων στον κόσμο σας και μιλήσαμε για την ικανοποίηση, την οποία πρέπει να έχετε, για να εξελίσσεστε προς τον επόμενο σκαλοπάτι της εξέλιξης.

Πιστέψτε με, εσείς και οι Αναληφθέντες Διδάσκαλοι ανήκετε σε διαφορετικές κατηγορίες βάρους. Και παρά τα βήματα, τα οποία κάνει το εγώ σας, για να παρακάμψει τον Θείο Νόμο και την υπάρχουσα τάξη σ’ αυτό το σύμπαν, δεν θα επιτύχετε τίποτα..

Ο μόνος δρόμος, ορισμένος για τον καιρό σας, είναι ο δρόμος της βελτίωσης του εαυτού σας στον Θεό. Και ποτέ πριν, το πλήθος, δεν περπατούσε την Ατραπό Μύησης. Η Ατραπό της Μύησης είναι ατομικός ατραπός. Και μαζί, συλλογικά, μπορείτε μόνο να πάτε στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, με λίγα λόγια – στην κόλαση.

Έτσι, συνοψίζοντας την σημερινή συνομιλία μας, θα ήθελα να στρέψω την προσοχή σας στο γεγονός ότι υπάρχουν ορισμένα στάδια στην Ατραπό αυτή, η οποία δίνει τη δυνατότητα στο άτομο να αποκτήσει την εμπιστοσύνη των Αναληφθέντων Διδασκάλων για να μπορέσει να εκτελέσει την Υπηρεσία.

Μπορείτε να σκεφτείτε ότι έχετε ήδη περάσει όλες τις απαραίτητες μυήσεις και καιρό ήδη εργάζεστε υπό την καθοδήγηση των Αναληφθέντων Διδασκάλων. Η αυταπάτη του κόσμου σας είναι τέτοια, ώστε σας επιτρέπει να μπαίνετε σ’ αυτό το μέρος της, που θα έχετε την πλήρη αίσθηση, ότι είστε ένας αγγελιοφόρος ή εργάζεστε υπό την καθοδήγηση των Αναληφθέντων Διδασκάλων. Ως εκ τούτου, το έργο σας στο μέλλον, θα είναι να δείτε τον εαυτό σας από μια άλλη πλευρά και να καταλάβετε σε ποιο σημείο της ατραπού ήσαστε πραγματικά. Και αν είναι η ώρα να παίζετε λιγότερο επικίνδυνα παιχνίδια.

Η ποιότητα της συνείδησή σας και όχι η εργασία με τους Αναληφθέντες Διδασκάλων σας φέρνει την εξέλιξη. Και πιστέψτε με, ότι ο κόσμος σας δίνει τη δυνατότητα να αποκτάτε, μέσα στην συνηθισμένη ζωή, τα απαραίτητα προσόντα, που θα αντιστοιχούν στις απαραίτητες μυήσεις στη Σχολή των Μυστηρίων στην πυραμίδα.

Η σημερινή μας συζήτηση ασχολήθηκε με τα θέματα που για πολλούς είναι σημαντικά. Για τους υπόλοιπους η συζήτηση αυτή επίσης θα είναι χρήσιμη γιατί θα τους επιτρέψει να αποκτήσουν μεγαλύτερο ορίζοντα και σαφήνεια κρίσης.

ΕΓΏ ΕΊΜΑΙ ο Σίβα!

© Τατιάνα Μικούσινα, 2010